ErockIT: To ηλεκτρικό μοτοποδήλατο των 80km/h

Η νέα αυτή παραλλαγή στο θέμα "ηλεκτρικό μοτοποδήλατο", έρχεται από τη Γερμανία και είναι εμπνευσμένη από το Aprilia Enjoy. Εδώ, έχουμε ένα μοτοποδήλατο που κινείται με ηλεκτρική ενέργεια, σε συνδυασμό με την ανθρώπινη δύναμη που εφαρμόζεται στα πεντάλ, και αποτελεί ίσως την πιο γρήγορη μορφή ελαφράς αστικής μετακίνησης. Είναι "χτισμένο" γύρω από ένα σωληνωτό πλαίσιο που θυμίζει εκείνα των κανονικών ποδηλάτων, ζυγίζει 110 κιλά και ο ηλεκτροκινητήρας του που αποδίδει δεκατρείς ίππους, το επιταχύνει μέχρι τα ογδόντα χιλιόμετρα την ώρα, που αποτελούν και την τελική του ταχύτητα. Είναι απλό και εύκολο στη χρήση, με την ιδιαιτερότητα -σε σχέση με άλλες προσεγγίσεις στο ίδιο θέμα- ότι ο πίσω τροχός παίρνει κίνηση αποκλειστικά από τον ηλεκτροκινητήρα, ενώ ο αναβάτης, με τη χρήση των πεντάλ τον τροφοδοτεί με περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια. Το μειονέκτημα είναι ότι τα δέκα τέτοια μοτοποδήλατα που θα κατασκευαστούν μέσα στο 2009, θα κοστίζουν... 25.000 ευρώ!!!!

Ποδηλατόδρομοι στην Ελλάδα (κάντε click για zoom)

Ποδηλασία

Η ποδηλασία είναι η άσκηση με χρήση ποδηλάτου, ιδιαίτερα διαδεδομένη σε όλον τον κόσμο σε διάφορες μορφές (μετακίνηση, αναψυχή, άθλημα). Επίσης, με τον όρο ποδηλασία εννοείται και η κίνηση με ανθρώπινη δύναμη κάθε μορφής τρίκυκλων, τετράκυκλων, μονόκυκλων ή άλλων οχημάτων.

Η αγωνιστική ποδηλασία περιλαμβάνει αρκετά αγωνίσματα, αρκετά εκ των οποίων είναι ή υπήρξαν αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η αγωνιστική ποδηλασία διαιρείται επίσημα σε:

§  Ποδηλασία Δρόμου (Αγώνες Δρόμου, Ατομική ή Ομαδική Χρονομέτρηση)

§  Ποδηλασία Πίστας (Ταχύτητα, Χρονομέτρηση, Καταδίωξη, Αγώνας Πόντων, Μάντισον, Σκρατς κ.α)

§  Ορεινή Ποδηλασία (Κρος Κάντρυ, Μαραθώνιοι, Κατάβαση, Τετραπλό 4Χ)

§  Χωμάτινο ΒΜΧ

§  Συκλοκρός (CX)

§  Τράιαλ

§  Καλλιτεχνική Ποδηλασία

Τον έλεγχο του αθλήματος έχει η Παγκόσμια Ένωση Ποδηλασίας, που έχει ως μέλη τις Εθνικές Ομοσπονδίες Ποδηλασίας, 180 περίπου χωρών. Υπάρχουν επίσης και Ηπειρωτικές συνομοσπονδίες, που δρουν στα αντίστοιχα γεωγραφικά όρια των ηπείρων και διοργανώνουν αντίστοιχα πρωταθλήματα.

Στην Ελλάδα, η ποδηλασία ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Μάλιστα, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896), η Ελλάδα κατέκτησε μεταξύ άλλων χρυσό μετάλλιο στην Ποδηλασία Δρόμου, με τον Αριστείδη Κωνσταντινίδη.

Σημαντικότερος, σύγχρονος έλληνας ποδηλάτης είναι ο Κανέλλος Κανελλόπουλος. Στην σύγχρονη εποχή οι σημαντικότεροι Έλληνες αθλητές της Ποδηλασίας είναι οι Χρήστος Βολικάκης και Γιάννης Ταμουρίδης, αμφότεροι με μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα.

Στην Ελλάδα,υπεύθυνη για την οργάνωση και διάδοση του αθλήματος είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας (Ε.Ο.Π.) Ιδρύθηκε το 1973 και έχει ως έμβλημα ποδηλάτη με ποδήλατο δρόμου, με φόντο την Ελληνική Σημαία. Έδρα της είναι το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο, που περιλαμβάνεται στο αθλητικό συγκρότημα του Ο.Α.Κ.Α.

Το άθλημα καλλιεργείται σήμερα επίσημα από 80 περίπου σωματεία, στην Αττική, την Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Πάτρα, την Τρίπολη, την Σπάρτη, τον Πύργο, την Καλαμάτα, την Κάτω Αχαΐα, το Αίγιο, την Λάρισα, τα Τρίκαλα, τον Βόλο, την Λαμία, την Χαλκίδα, την Δράμα, την Φλώρινα, τις Σέρρες, την Καβάλα, την Κομοτηνή, την Νάουσα, τα Ιωάννινα, την Κέρκυρα, την Ρόδο, και τηνΜυτιλήνη. Στην Ελλάδα υπάρχουν και τρεις ανδρικές επαγγελματικές ομάδες ποδηλασίας δρόμου (SP Tableware, Heraklion και Team Worldofbike.Gr), που έχουν στο δυναμικό τους την ελίτ των αθλητών του δρόμου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ B.M.X.

Η.Π.Α. Το 1963 η Schwinn λανσάρει το Stingray.Ένα μοντέλο ποδηλάτου 20" ,για όλες τις ηλικίες. 40'000 τεμ. πουλήθηκαν με την πρώτη παρουσίασή του.Μέχρι το 1969 το 60% των ποδηλάτων που πουλήθηκαν στις Η.Π.Α. ,ήταν ΒΜΧ Stingray ή αντίγραφα αυτών. Τον Ιούλιο του 1969 στο πάρκο Palms του L.A. ,ο Ron Mackler επικεφαλής μιας παρέας παιδιών με ΒΜΧ, φτιάχνει τα πρώτα χωμάτινα άλματα.Το 1970 ο δεκατριάχρονος Scott Breithaupt, "φτιάχνει" ένα χωμάτινο ΒΜΧ και τον 1ο αγώνα σε χώμα με 30 συμμετέχοντες.Στον δεύτερο οι συμμετοχές ξεπέρασαν τις 150! Το 1973 γίνονται οι πρώτοι οργανωμένοι αγώνες από την National Bike Association(NBA).Το 1974 γίνεται ο πρώτος εθνικός αγώνας στο L.A. Η YAMAHA κατασκεβάζει το πρώτο χωμάτινο"moto bike" Β.Μ.Χ...

Η εξέλιξη του ποδηλάτου (σε αριθμούς)

1817: Εφευρέθηκε η οδηγούμενη Draisienne.  Ο Γερμανός Βαρώνος von Drais εφηύρε την Draisienne, ένα οδηγούμενο ποδήλατο. Σχεδόν ολόκληρο, ήταν φτιαγμένο από ξύλο, και χωρίς πετάλια, ο αναβάτης του έδεινε ώθηση σπρώχνοντας τα πόδια του στο έδαφος. Εκείνο τον καιρό, το ρεκόρ ταχύτητας για αυτό το ποδήλατο ήταν 15 km/h. Χρησιμοποιήθηκε λίγο μέχρι τη δεκαετία του 1830. Το 1842, εξοπλίστηκε με συμπαγή λάστιχα από γόμα. 1839: Το MacMillan velocipede ήταν το πρώτο του είδους του το οποίο δεν απαιτούσε τα πόδια στο έδαφος.  Αυτό το δίτροχο όχημα σχεδιάστηκε από τον Kirkpatrick MacMillan, έναν Σκωτσέζο ξυλουργό. Ήταν το πρώτο του είδους του που επέτρεπε στον αναβάτη να το καβαλήσει χωρίς να αγγίζουν τα πόδια του στο έδαφος. Στην γεννέτηρα του MacMillan, το Coathill, στη Σκωτία, τα εκατοστά γενέθλια από την δημιουργία του MacMillan velocipede γιορτάστηκαν το Σεπτέμβριο του 1946 με καθυστέρηση οχτώ χρόνων λόγω του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, αλλά πρόσφατα η πραγματική ύπαρξη αυτού του ποδηλάτου τέθηκε υπό αμφιβολλία 1860: Michaux Velocipede - Η πρώτη μηχανή προς ανάβαση σε μαζική παραγωγή.  Σχεδιάστηκε από τον Γάλλο Pierre Michaux ο οποίος ασχολείτο με τις επισκευές αλογαμαξών και την κατασκευή καροτσών για μωρά. Έφτιαξε αυτό το σχέδιο όταν κάποιος του έφερε μία Draisienne για επισκευή. Όταν ο γιος του το καβάλησε και είχε δυσκολία με τα πόδια του στις κατηφόρες, ο Michaux είχε την ιδέα να ενώσει βραχίονες και πετάλια απευθείας πάνω στον τροχό σαν μέσο προώθησης. 1869: Το Phantom, με την κανονική οδήγησή του, εμφανίζεται.  Ο Βρεττανός Reynolds παρουσίασε το κανονικά-οδηγούμενο Phantom. Ήταν μία κατασκευή σταθμός με το ελαφρύ του μεταλλικό πλαίσιο, τους πρώτους τροχούς με διπλές ακτίνες, συμπαγή γομολάστιχα καρφωμένα σε ξύλινους τροχούς, και άλλες καινοτομίες. 1870: Το πρώτο μοντέλο που καθόρισε τα χαρακτηριστικά του συνηθισμένου ποδηλάτου.  Σε ένα εργοστάσιο ποδηλάτων, στη Conventry της Αγγλίας, ο James Starley με τον William Hillman σχεδίασαν το Ariel, ένα κανονικό πρωτότυπο ποδήλατο το οποίο είχε τροχούς με στεφάνια και ακτίνες με ρυθμιζόμενη τάση. Το Ariel λέγεται να πήρε το όνομά του από ένα πειραχτήρι ξωτικό σε ένα έργο του Shakespeare. Το ποδήλατο αυτό, το πρώτο με ολοκληρωτικά μεταλλική κατασκευή, ήταν ακόμα ελαφρύτερο από τους προγόνους του, και ήταν το πρώτο μοντέλο που εφήρμοσε ένα κέντρο οδηγησης στο τιμόνι το οποίο χρησιμοποιείται και στα σημερινά ποδήλατα. Χάρη στον ρυθμιζόμενο άξονά του και ένα πλήθος νέων μηχανισμών - σταθμών, το Ariel έπιασε ταχύτητες ρεκόρ μεταξύ 23 και 24 km/h. 1876: Salvo, η εμφάνιση ένός ποδηλάτου εύκολου προς ανάβαση.  Το πρώτο τρίκυκλο σ μαζική παραγωγή παρήχθη από τον Coventry Lever, και ήταν εφοδιασμένο με μοχλό ταχυτήτων φτιαγμένο από τον James Starley. Το τρίτροχο Salvo φτιαγμένο από τον Starley, εισήγαγε καινοτομίες όπως ελαφρύτερο πλαίσιο, τροχοί ακτινών, και ένα τεχνολογικά προχωρημένο σύστημα αλυσίδας. Επίσης έδινε έμφαση στην απόδοση. Ειδικότερα, η χρήση ενός γραναζιού ισορροπίας, ή διπλού γραναζιού οδήγησης, επέτρεπε ομαλότερη κίνηση στις στροφές, αφού ο εξωτερικό τροχός ήταν σε θέση να περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον εσωτερικό. Ήταν επίσης εφοδιασμένο με φως για νυχτερινες μετακινήσεις, και έγινε διάσημο γιατί ήταν πιο άνετο και πιο προσιτό από μία αλογάμαξα. 1877: Φτιάχτηκε μικρότερο για να ταιριάζει στο Γιαπωνέζικο σώμα.  Το δοκιμαστικά σχεδιαμένο boneshaker εμφανίστηκε περίπου το 1877. Το μεταλλικό πλαίσιο, το οποίο μάλλον κατασκευάστηκε από ξυλουργούς, βασίστηκε σε μικρότερη κλίμακα ώστε να ταιριάζει στο Γιαπωνέζικο σώμα. Η διάμετρος του τροχού ήταν επίσης μικρότερη, και φάνταζε πολύ μικρό μπροστά στο συνηθισμένοl Michaux velocipede με τις πελώριες ρόδες του. 1878: Kangaroo, Κανονικό ποδήλατο που εφαρμόζει το πρώτο σύστημα ταχυτήτων και μικρή πίσω ρόδα.  Το Kangaroo, με το πρώτο στον κόσμο σύστημα ταχυτήτων, πρόσθεσε φρένα στο κανονικό ποδήλατο το οποίο είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο λόγω της αυξανόμενης διαμέτρου της μπροστινής ρόδας ώστε να επιτυγχάνονται μεγαλύτερες ταχύτητες. Πατενταρισμένο από τους Otto και Wallace, αυτό το μοντέλο είχε ανεξάρτητη δεξιά και αριστερή αλυσίδα και ρουλεμάν, επιτρέποντας μεγάλες ταχύτητες ακόμα και με μικρότερη μπροστινή ρόδα. 1879: Το Bayliss Thomas ήταν το πρότυπο ομορφιάς κανονικού ποδηλάτου και ήταν το πιο ολοκληρωμένο ποδήλατο του καιρού. Το Bayliss Thomas εισήγαγε ενεργά διάφορες νέες τεχνολογίες ώστε να είναι πιο άνετο και πιο γρήγορο. Με αυτό το μοντέλο, το κάποτε ενιαίο σιδερένιο πλαίσιο αντικαταστάθηκε από βασικό σωλήνα και πηρούνι. Αυτό το ποδήλατο εφήρμοσε τα λάστιχα στα στα στεφάνια και πέτυχε να ζυγίζει μόνο 22 kg με τη χρήση μισοδιάμετρων ακτινών, λαστιχένια πετάλια και άλλες ελαφρυές καινοτομίες. 1879: Το πρώτο ποδήλατο προοωθούμενο από τα πόδια με αλυσίδα στον πίσω τροχό.  Το 1879, ο Άγγλος Harry John Lawson παρήγαγε το πρώτο ποδήλατο προωθούμενο από αλυσίδα στον πίσω τροχό. Τοποθέτησε τα πετάλια μεταξύ των δύο τροχών, και η κίνηση μεταδιδόταν μέσω αλυσίδας στον πίσω τροχό με μία αλυσίδα. Δεν πέρασαν πέντε χρόνια, οπότε και εμφανίστηκε το 1884 ένα μοντέλο, ονομαζόμενο Lawson Bicyclette, το οποίο είχε ξεπεράσει της δυσκολίες της πραγματικής χρήσης. 1880: Dicycle. Κέρδισς δημοσιότητα αντικαθιστόντας τα σχέδια των δικύκλων με των τρικύκλων.  Το πιο πετυχημένο dicycle εφευρέθη από τον Άγγλο Otto κατά τη διάρκεια της ακμής του κανονικού ποδηλάτου το 1880. Οι δύο μεγάλοι τροχοί που ήταν τοποθετημένοι δίπλα δίπλα προωθούνταν με ένα δεξί και ένα αριστερό πετάλ. Το όχημα επέτρεπε ομολή στροφή χαλαρώνοντας το πετάλι από τη μεριά της στροφής ώστε ο εξωτερικός τροχός να γυρίζει γρηγορότερα. Συγκρινόμενο με το κανονικό ποδήλατο όπου ο αναβάτης ήταν ψηλότερα στον αέρα, το dicycle προσέφερε πιο σταθερή αίσθηση, τοποθετώντας τον αναβάτη μεταξύ των τροχών. Αυτή η υψηλή αίσθηση ασφάλειας το έκανε διάσημο σαν το ποδήλατο των καιρών. Μέχρι την εμφάνιση του dicycle, η Birmingham Small Arms Company (BSA) στην Αγγλία σχεδόν ακαριαία παρήγαγε 1,000 τέτοια ποδήλατα. 1885: Το Rover με τις ισομεγέθεις ρόδες, το πρωτότυπο για το σύγχρονο ποδήλατο.  Ο John Kemp Starley, ένας ανηψιός του James Starley, του ανθρώπου που έφτιαξε το Ariel το 1870 και στη συνέχεια σχεδίασε μία σειρά ασφαλών ποδηλάτων, έφτιαξε το Rover με τις ισομεγέθεις ρόδες. Αυτό το ποδήλατο βελτίωνε την επίδοση των αγωνιστικών κανονικών ποδηλάτων, τα οποία είχαν φτάσει το όριό τους για ταχύτητα το 1884. Η σέλα, το τιμόνι και ο λαιμός ήταν καλά ισορροπημένοι και λογικά τοποθετημένοι, και αυτό καθιέρωσε το σχήμα του ποδηλάτου όπως το ξέρουμε σήμερα. Δύο ή τρία χρόνια αργότερα, διάφορ ακομμάτια του ποδηλάτου όπως το υλικό του πλαισίου, λάστιχα, μεταβαλλόμενες ταχύτητες, σέλα και αλυσίδα έγιναν λειτουργικά με ραγδαίο ρυθμό. 1892: Δοκιμαστικό Ποδήλατο ασφαλείας - Το πρώτο ποδήλατο ασφαλείας που παράγεται στην Ιαπωνία.  Αυτό είναι το ποδήλατο ασφαλείας που παρήχθη στο εργοστάσιο Miyata Gun Factory το 1892 από τον Eisuke Miyata, έναν ειδικό στα όπλα, υπάλληλο του Hitachi Kuni Kasama Clan. Ο Eisuke, ο οποίος είχε αμφιβολίες για το μέλλον της βιομηχανίας όπλων στην Ιαπωνία, παράγει δοκιμαστικά το πρώτο ποδήλατο ασφαλείας στην Ιαπωνία το 1892. Μπήκε στη διαδικασία σχεδιασμού ενός πειραματικού μοντέλου, όταν κάποιος του έφερε για επισκευή ένα ποδήλατο ασφαλείας. Ο σωλήνας για το πλαίσιο κατασκευάστηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κατασκευαζόντουσαν οι κα΄ννες από τα όπλα. Εκτός από τα λάστιχα, όλο το υπόλοιπο ποδήλατο κατασκευάστηκε αποκλειστικά στο εργοστάσιο Miyata Gun Factory. 1928: Το καθημερινό ποδήλατο Fuji Hao που ήταν αντίγραφο του Εγγλέζικου μοντέλου.  Αυτό ήταν ένα ποδήλατο πολυτελείας που κατασκευάστηκε γύρω στο 1928 από τον Nichibei Shoten. Στο 1905, Ο Hisajirou Okazaki, ο ιδρυτής του Nichibei Shoten, είχε ήδη αναλάβει έναν μεγάλο αριθμό του Αγγλικής κατασκευής Radge, χάρη στις καλές φιλικές σχέσεις των δύο κρατών. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το λογότυπο της Radge επέστρεψε στην Αγγλία, και στη συνέχεια οι Ιάπωνες κατασκευαστές άρχισαν να κατασκευάζουν παρόμοια μοντέλα με το Αγγλικό με το όνομα Fuji Hao. Η αλλαγή στην προτίμηση από Αμερικάνικα σε Αγγλικά ποδήλατα, δεν οφειλόταν μόνο στην συμμαχία της ιαπωνίας με την Αγγλία, αλλά και στον μικρότερο σκελετό που ταίριαζε στους Ιάπωνες, ενώ ο Αμερικάνικος ήταν μεγάλος γι αυτούς. 1947: Το πλαίσιο κατασκευάζεται από αλουμίνιο που χρησιμοποιείται στα αεροπλάνα.  Το 1947, μόλις δύο χρόνια μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, ένας σχεδιαστής αεροπλάνων, παρήγαγε το Jujigo, ένα ποδήλατο με πλαίσιο αλουμινίου. Χρησιμοποιόντας αλουμίνιο πάχους 2 χιλιοστών το οποίο δεν χρησίμευε πλέον για αεροπλάνα, εμφανίστηκε με ένα πρωτοποριακό σχέδιο ποδηλάτου που χρησιμοποιούσε δύο πλαίσια-´κουτιά´ δεμένα, τα οποία χρησιμοποιόντουσαν από κατασκευαστές πλοίωνεκείνη την εποχή. Το πρώτο μοντέλο βασίστηκε σε ένα καθημερινό τύπο ποδηλάτου από την μεγάλη Βρεττανία, αλλά από το δεύτερο μοντέλο, άρχισαν να βασίζουν το Jujigo σε αθλητικά ποδήλατα, και συνεχίστηκε να παράγεται μέχρι και τέταρτο μοντέλο. Το Jujigo χρησιμοποιήθηκε στους ποδηλατικούς αγώνες της εποχής και προξένησε μεγάλο ενδιαφέρον. 1948: Το Everest Racer - Συνδύασε μέρη από αθλητικά και άλλα ποδήλατα.  Η TSUCHIYA MFG. CO., η οποία κατασκεύαζε αγωνιστικά ποδήλατα πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ξεκίνησε πλήρη παραγωγή τέτοιων ποδηλάτων τον Νοέμβριο του 1948 όταν ο πρώτος ποδηλατικός αγώνας έγινε στο στάδιο Kokura, στην Ιαπωνία. Λέγεται ότι επειδή ήταν δύσκολο να βρεθούν εξαρτήματα από ποδήλατα αγωνιστικά πίστας, ήταν σύνηθες να χρησιμοποιούνται εξαρτήματα από αθλητικά και άλλου είδους ποδήλατα. 1956: Smart Lady - Πωλείτο στους καταναλωτές βάση σχεδίου μηνιαίας εξόφλησης.  Αυτό ήταν το πρώτο ποδήλατο που πουλήθηκε με σχέδιο μηνιαίας χρηματοδότησης. Το 1956, τα ποδήλατα εθεωρούντο ακόμα είδος πολυτελείας, και με μία τιμή στα 10,000 γιεν τότε, ήταν κάτι που δεν μπορούσε να έχει ο μέσος πολίτης. Παρόλαυτά, επιτρέποντας αυτά τα ποδήλατα να χρηματοδοτηθούν σε μηνιαία βάση, οι πωλήσεις του Smart Lady ήταν πολύ επιτυχημένες, ιδίως ανάμεσα στις γυναίκες. Το Smart Lady αργότερα εξελίχθηκε στο καθιερωμένο ποδήλατο αναψυχής και το mini ποδήλατο. 1965: Mini Ποδήλατο - Μονοκόματο πλαίσιο για άνδρες και γυναίκες  Αυτό είναι το Ιαπωνέζικο mini ποδήλατο το οποίο λέγεται ότι εμφανίστηκε γύρω στο 1965 εξαιτίας της επιρροής του Αγγλικού Moulton. Έχει μονοκόματο πλαίσιο για άνδρες και γυναίκες φτιαγμένο για εύκολη ανάβαση και φτηνό. Αυτοί οι παράγοντες βοήθησαν την μεγάλη ζήτηση από γυναίκες, και σχεδόν αμέσως, οι δρόμοι γέμισαν με τέτοια ποδήλατα. Εκείνο τον καιρό, τα ποδήλατα έιχαν τροχούς 16" και 18", αλλά αργότερα οι τροχοί μεγάλωσαν σε 20", 22", και τελικά 24" λόγω των συνθηκών στους Ιαπωνέζικους δρόμους.

Το ποδήλατο στη Ελλάδα

Το ποδήλατο στη Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει πραγματικά μεγάλη άνθηση. Παρ' όλα αυτά λίγοι Ελληνες το χρησιμοποιούν για κάτι περισσότερο από μια μικρή βόλτα. Κι όμως το ποδήλατο μπορεί να γίνει ένα εργαλείο που θα βελτιώσει την καθημερινότητά μας, είτε γιατί θα το χρησιμοποιήσουμε σαν τρόπο άθλησης είτε ως μέσο μετακίνησης, αφού ειδικά στις μικρές αποστάσεις των 3-5 χλμ. έχει ασύγκριτα πλεονεκτήματα έναντι των άλλων μέσων μεταφοράς.

Ο κάμπος της Βοιωτίας με λιακάδα είναι απόλαυση για τους ποδηλάτες.

Ομως με το ποδήλατο μπορούμε να κάνουμε και κάτι παραπάνω: Να πάμε μια εκδρομή, μονοήμερη ή και πολυήμερη, να γνωρίσουμε τόπους που ακόμα κι αν τους έχουμε επισκεφθεί εποχούμενοι, το ποδήλατο θα μας βοηθήσει να τους (ξανα)ανακαλύψουμε με αυθεντικότερο τρόπο.

 Η Πάρνηθα έχει εξαιρετικές διαδρομές για ποδήλατο.

Το πού θα κάνει κάποιος ποδήλατο εξαρτάται αποκλειστικά από τις προτιμήσεις του και βέβαια την φυσική του κατάσταση. Αν η εμπειρία σας και η φυσική κατάστασή σας δεν είναι και η καλύτερη, ας μη σχεδιάσετε μια διάσχιση της... Πίνδου, όσο καλή ιδέα κι αν ακούγεται.

Ξεκινήστε από κάτι απλούστερο και σίγουρα πιο επίπεδο. Αν είστε αρχάριοι απλά αγνοήστε τους χωματόδρομους. Γιατί; Απλά εκεί θα βρείτε περισσότερες ανηφόρες, θα είστε μόνοι σας και το οδόστρωμα θα απαιτήσει από εσάς αυξημένες -συνήθως- οδηγικές ικανότητες.

Αντίθετα, ένας ήρεμος επαρχιακός ασφαλτοστρωμένος δρόμος σε μέρη όπως π.χ. η Αρκαδία, τα Ζαγόρια, η Εύβοια ή ακόμα και κάποιες ήσυχες γωνιές της Αττικής (κι όμως υπάρχουν!), όχι μόνο μπορεί να είναι πιο εύκολος, άρα να είστε σε θέση να διανύσετε μεγαλύτερες αποστάσεις (περίπου διπλές, ανάλογα με το χώμα), αλλά θα σας περάσει από τοποθεσίες και χωριά που θα κάνουν τη διαδρομή σας κάτι περισσότερο από μια απλή βόλτα.

Ολα αυτά βέβαια προϋποθέτουν κάποια -όχι πολύ μεγάλη- εμπειρία, έναν ασφαλή -όχι απαραίτητα ακριβό- εξοπλισμό και διάθεση να βγείτε στο ύπαιθρο.

Οι τέσσερις διαδρομές που σας προτείνουμε σκοπό έχουν να σας παρακινήσουν και να σας οδηγήσουν να ξεκινήσετε να ποδηλατείτε εκτός πόλης.

Ξεκινήστε από εύκολες διαδρομές στα κτήματα Τατοΐου και σύντομα θα συναντηθείτε με τους έμπειρους ποδηλάτες στον γύρο του Δυτικού Μαινάλου και της λίμνης Πλαστήρα.

Και οι τέσσερις πορείες έχουν κάποια κοινά στοιχεία: είναι μονοήμερες και μπορεί να τις κάνει ο οποιοσδήποτε έχει στοιχειωδώς καλή φυσική κατάσταση.

«Ποδηλάτης»
Οσοι από εσάς θέλετε κάτι περισσότερο από μια περιγραφή, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του περιοδικού «Ποδηλάτης», http://www.podilatismag.gr/ απ' όπου μπορείτε να κατεβάσετε στο GPS σας τις διαδρομές ή απλά να τις δείτε στο Google Earth, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο, ειδικά για διαδρομές εκτός ασφάλτου. Επίσης θα βρείτε πολλές ακόμα διαδρομές κάθε βαθμού δυσκολίας σε όλη την Ελλάδα.

Μίλτος Ζέρβας - Φωτογραφίες: http://www.podilatismag.gr/

	Βαρυμπόμπη: Το ιδανικό ξεκίνημα Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα στους πρόποδες της -καμένης πια- Πάρνηθας υπάρχει μια περιοχή που είναι παράδεισος για ΜΤΒ.
	Ορεινή Αρκαδία: Αναβάση στα χωριά του Μαίναλου Είναι κοντά στην Αθήνα, μόλις δυο ώρες, αλλά παρ' όλα αυτά στο Μαίναλο θα βρει κανείς όλα αυτά που θα τον κάνουν να ξεχάσει τις έγνοιες της πόλης.
	Λίμνη Πλαστήρα: Πεταλιές στη σκιά των Αγράφων Πάνω από την πόλη της Καρδίτσας, στα πόδια των αγραφιώτικων βουνών, βρίσκεται ένας από τους δημοφιλέστερους ορεινούς προορισμούς, η λίμνη Πλαστήρα και ο γύρος της είναι διάσημη ποδηλατική διαδρομή.
	Ασωπός: Παράλληλα με το κανάλι Μεταξύ της Θήβας και των βόρειων αττικών βουνών, δηλαδή της Πάρνηθας, της Πάστρας και του Κιθαιρώνα, υπάρχει μια όμορφη πεδιάδα που τη διασχίζει

ΑΡΘΡΟ 40 : Ειδικοί κανόνες για τους οδηγούς ποδηλάτων, μοτοποδηλάτων, μοτοσικλετών και τρίτροχων οχημάτων

1. Οι οδηγοί ποδηλάτων, μοτοποδηλάτων, μοτοσικλετών και τρίτροχων οχημάτων, απαγορεύεται:

α) Να ρυμουλκούνται από όλλο όχημα.

β) Να ρυμουλκούν ή ωθούν διάφορα αντικείμενα.

γ) Να μεταφέρουν αντικείμενα, τα οποία εμποδίζουν την οδήγηση του οχήματος τους ή εκθέτουν σε κίνδυνο τους λοιπούς χρήστες της οδού.

δ) Να κινούνται ανά δύο ή και πλείονες παράλληλα.

ε) Να σύρουν μαζί τους ζώα δεμένα με λουρί.

στ) Να χρησιμοποιούν εν κινήσει ακουστικά που έχουν συνδεθεί με φορητά ραδιόφωνα, μαγνητόφωνα και άλλες παρεμφερείς ηχητικές συσκευές. Από τη διάταξη αυτήν εξαιρούνται ακουστικά και κεφαλόφωνα ανοικτής ακρόασης φορητών συσκευών ραδιοεπικοινωνίας, που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία σε μικρή απόσταση μεταξύ των οδηγών. Ποδηλάτων, μοτοποδηλάτων και μοτοσικλετών ή μεταξύ των οδηγών των οχημάτων αυτών και σταθμών βάσης ή άλλων κινητών σταθμών ραδιοδικτύων, καθώς επίσης και μεταξύ των οδηγών εκπαιδευτικών μοτοποδηλάτων και μοτοσικλετών καί των εκπαιδευτικών αυτοκινήτων κατά τις φάσεις της εκπαίδευσης ή της εξέτασης των υποψήφιων οδηγών.

ζ) Να χρησιμοποιούν εν κινήσει κινητό τηλέφωνο το οποίο δεν είναι τοποθετημένο σε ειδική θέση για ανοικτή ακρόαση.

2. Οι οδηγοί ποδηλάτων, μοτοποδηλάτων, μοτοσικλετών και τρίτροχων οχημάτων υποχρεούνται, όταν οδηγούν, να κρατούν το τιμόνι και με τα δύο τους χέρια, εκτός αν δίνουν σήμα σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Κώδικα.

3. Οι οδηγοί ποδηλάτων υποχρεούνται να κατεβαίνουν από αυτά και να τα οδηγούν βαδίζοντας, όταν δημιουργείται εμπόδιο ή κίνδυνος για την κυκλοφορία των πεζών.

4. Οι οδηγοί ποδηλάτων και μοτοποδηλάτων απαγορεύεται να μεταφέρουν επιβάτες στα οχήματά τους.

Κατ' εξαίρεση, επιτρέπεται η μεταφορά ενός μόνο επιβάτη σε ποδήλατο που έχει δύο ζεύγη ποδοστροφάλων και διαθέτει, από κατασκευή, μόνιμο πρόσθετο κάθισμα, ως και σε μοτοποδήλατο, που διαθέτει, από κατασκευή, προσαρμοσμένο σταθερό πρόσθετο κάθισμα. Οι οδηγοί μοτοσικλετών και τρίτροχων οχημάτων, επιτρέπεται να μεταφέρουν επιβάτη μόνο μέσα στα ειδικό καλάθι, αν υπάρχει για το σκοπό αυτόν και σε πρόσθετο κάθισμα, το οποίο είναι σταθερά προσαρμοσμένο, από κατασκευή, πίσω ή δίπλα από τη θέση του οδηγού.

5. Σε οδούς, οι οποίες έχουν λωρίδα κυκλοφορίας για την κίνηση ποδηλάτων ή μοτοποδηλάτων, απαγορεύεται στους οδηγούς αυτών να χρησιμοποιούν το υπόλοιπο του οδοστρώματος.

6. Αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις του άρθρου αυτού τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο ογδόντα (80,00) ευρώ, πλην των περιπτώσεων στ΄ και ζ΄ της παραγράφου 1, όπου ο παραβάτης τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ και αφαίρεση επιτόπου της άδειας ικανότητας οδηγού για τριάντα (30) ημέρες, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τη διαδι- κασία του άρθρου 103 του παρόντος Κώδικα.

(αναπροσαρμογή Ν.3542/02.03.2007/ΦΕΚ.50α)
πρόστιμο	:	παρ. 1 περ. στ' και ζ': 150,00 ευρώ
πρόστιμο	:	παρ. 1 εως 5: 80,00 ευρώ
αφαίρεση αδείας οδήγησης	:	παρ. 1 περ. στ' και ζ': 30 ημέρες
αφαίρεση άδειας κυκλοφορίας	:	ΟΧΙ
βαθμοί ποινής ΣΕΣΟ (point system)	:	5 βαθμοί (παρ. 1 και 2)
ποινικά	:	ΟΧΙ

** τέλος **

Η κυκλοφορία των ποδηλάτων στις πόλεις

Σε ανακοινώσεις που γίνονται καθημερινά καταγράφονται οι δραστηριότητες που αναπτύσσονται, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και την επίλυση των κυκλοφοριακών προβλημάτων των πόλεων.

Στο πλαίσιο αυτών των δραστηριοτήτων τον τελευταίο καιρό, περιλαμβάνονται και δράσεις που συνίστανται, εκτός των άλλων, στην κατανόηση από τους πολίτες της ανάγκης χρησιμοποίησης ως μεταφορικού μέσου του ποδηλάτου, που μπορεί να συμβάλλει στην επίτευξη αυτού του σκοπού. Για την ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας αρκετοί δήμοι της χώρας προέβησαν στην κατασκευή ποδηλατοδρόμων για την απρόσκοπτη κίνηση και την ασφάλεια των ποδηλατών.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, στην Καρδίτσα, την Κω και το Μεσολόγγι το 25% των μετακινήσεων γίνονται με ποδήλατο. Όπως, δε, γνωρίζουμε όλοι, στο Άμστερνταμ και την Κοπεγχάγη το 30%, παρά τη βροχή και τα κρύα. Σε αυτή την προσπάθεια δεν υστέρησε και ο δήμος Θεσσαλονίκης με την κατασκευή ποδηλατοδρόμου πολλών χιλιομέτρων στον ανατολικό τομέα της πόλης και το κέντρο, η χρήση του οποίου από τους ποδηλάτες -που ο αριθμός τους αυξάνει συνεχώς- θα συμβάλλει στον περιορισμό της κίνησης των ΙΧ αυτοκινήτων, την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση και τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. 

Πρόσφατα, άλλωστε, η πρωτοβουλία “Χάρτα των Βρυξελλών” πρότεινε τη λήψη μέτρων για την αναβάθμιση του ρόλου του ποδηλάτου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως αναπόσπαστου τμήματος των καθημερινών μετακινήσεων των ευρωπαίων πολιτών. Όπως γράφτηκε, δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις, ανάμεσά τους η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα, συντάσσονται με το αίτημα, διεκδικώντας δικαίωμα στην επιλογή των οδικών μεταφορών. 

Στόχος των δράσεων, εκτός των όσων πιο πάνω αναφέρθηκαν, είναι και η μείωση έως 50% μέχρι το 2020 των πιθανοτήτων θανάσιμου τραυματισμού για τους ποδηλάτες στις μετακινήσεις τους προς το σχολείο και την εργασία. Η Χάρτα περιλαμβάνει προτάσεις για τη διάθεση κονδυλίων για την οικονομική ενίσχυση των δήμων και των οργανισμών που προωθούν τη χρήση του ποδηλάτου. Αίτημα όλων όσων υπογράφουν τη “Χάρτα των Βρυξελλών” είναι όπως όλες οι αρμόδιες αρχές προωθήσουν αποφασιστικά τη χρήση του ποδηλάτου και το ενσωματώσουν σε τομείς πολιτικής, όπως η υγεία, η χωροταξία, η οικονομία, η τοπική διακυβέρνηση, ο αθλητισμός, τουρισμός και, ιδιαίτερα, η κυκλοφοριακή πολιτική.

Μεγαλύτερη επιτυχία και αξία όμως θα είχαν όλες αυτές οι προσπάθειες αν η όλη μέριμνα περιελάμβανε και μέτρα για την οδική ασφάλεια. Για αυτή τη δράση δεν ειπώθηκε τίποτα, καίτοι έπρεπε να είναι ίσως το σημαντικότερο της όλης προσπάθειας. 

Οι ποδηλάτες δεν κινούνται μόνο στον ποδηλατόδρομο. Για την πραγματοποίηση των πάσης φύσεως εργασιών τους αναγκάζονται να εμπλακούν στην όλη κυκλοφορία των οχημάτων. Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς σε κάθε περίπτωση κίνησής τους στην οδική κυκλοφορία της πόλης. Οι ειδικοί αυτοί κανόνες περιγράφονται αναλυτικά στο άρθρο 40 του ΚΟΚ. Τα ποδήλατα, πέρα από τη συμβολή τους στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών κυκλοφορίας, δεν παύουν να είναι οχήματα, και σαν τέτοια υπάγονται στους κανόνες που ρυθμίζουν γενικά την κυκλοφορία.

Για αυτό οι οδηγοί τους, που οι πιο πολλοί είναι νεαρής ηλικίας, έχουν ιερή υποχρέωση να μάθουν ότι οφείλουν και αυτοί να σέβονται τους κανονισμούς κυκλοφορίας. Η αντίληψη πολλών, ότι επειδή δεν οδηγούν αυτοκίνητο αλλά δίκυκλο έχουν μικρότερη υποχρέωση και πιο πολλά δικαιώματα και ότι μπορούν να κάνουν όποια τρέλα τους κατέβει, είναι μεγάλο λάθος. Όπως είναι σήμερα η κυκλοφορία στους δρόμους, δεν υπάρχει πια θέση για άμυαλους οδηγούς! Ιδιαίτερα για τους ποδηλάτες και τους άλλους οδηγούς δικύκλων, που αποτελούν ένα μέρος, ένα κομμάτι της όλης κυκλοφορίας, πρέπει να τονισθεί ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις όταν κινούνται στον δρόμο. Είναι οδηγοί οχημάτων.

Ποιος θα μάθει όμως σε αυτούς τους οδηγούς τους κανόνες μιας τέτοιας οδικής συμπεριφοράς; Ποιος θα τους πει ότι το ποδήλατο είναι ένα όχημα, και σαν τέτοιο υπάγεται στις διατάξεις του ΚΟΚ; Ο οδηγός δικύκλου είναι ο πιο εκτεθειμένος οδηγός στον δρόμο. Άλλωστε, ο νεαρός ποδηλάτης πρέπει από τώρα να μάθει τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, γιατί έτσι θα αποκτήσει πιο εύκολα κυκλοφοριακή συνείδηση και αγωγή, ώστε να γίνει, με τον χρόνο, καλός οδηγός μοτοποδηλάτου, μοτοσικλέτας ή αυτοκινήτου, για να αποφεύγει τους κινδύνους του δρόμου και να μη δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, στις τόσες προσπάθειες που καταβάλλουν οι δήμοι αναγκαίο συμπλήρωμα καθίσταται η κυκλοφοριακή διαπαιδαγώγηση των νέων. Πρέπει να κινητοποιήσουν τους ποδηλατικούς συλλόγους, ώστε αυτοί να αναλάβουν την ευθύνη της οργάνωσης της κυκλοφοριακής διαπαιδαγώγησης των μελών τους. Να μην περιορίζουν τη δράση τους στην άθληση των ποδηλατών, την οργάνωση αγώνων και την επιδίωξη κατάκτησης κυπέλλων και βραβείων, αλλά να προβλέψουν ότι οι ποδηλάτες χρησιμοποιούν το ποδήλατο στην εξυπηρέτηση των αναγκών της καθημερινής ζωής. 

Έτσι πραγματώνεται η επιδίωξη της χρήσης του ποδηλάτου ως βασικού μεταφορικού μέσου, απαραίτητου για την αντιμετώπιση των κυκλοφοριακών προβλημάτων των πόλεων και την προστασία του περιβάλλοντος. Μέθοδοι υπάρχουν. Χρειάζεται καλή διάθεση και βούληση για την επιτυχία αυτού του σκοπού.   Efimerida makedonia

Ποδήλατο

Ποδήλατο ονομάζεται το δίτροχο (μερικές φορές τρίτροχο) όχημα, που κινείται καθώς ο αναβάτης του χρησιμοποιεί τη μυϊκή δύναμη των ποδιών του. Το ποδήλατο αποτελεί ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταφορικό μέσο. Ο αριθμός των ποδηλάτων του πλανήτη στις μέρες μας υπολογίζεται ότι ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ποδηλάτου αποτελεί η δυνατότητα του να ανταποκρίνεται σε αρκετά διαφορετικές απαιτήσεις, όπως είναι η μετακίνηση, η άθληση και η ψυχαγωγία.

Δομή

Στην κλασική του μορφή, το ποδήλατο αποτελείται από δύο τροχούς, οι οποίοι βρίσκονται ο ένας πίσω από τον άλλο και συνδέονται μεταξύ τους με μεταλλικό σκελετό. Βασικά επίσης μέρη ενός τυπικού ποδήλατου αποτελούν το τιμόνι, η σέλα, το σύστημα μετάδοσης της κίνησης και τα φρένα. Ως συμπληρωματικός εξοπλισμός, όχι δηλαδή απαραίτητος για τη λειτουργικότητα του ποδηλάτου, χρησιμοποιείται ένα πλήθος απο εξαρτημάτα.

Ιστορία

Ξύλινη draisienne

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη χρονολογία στην οποία να αποδίδεται η εφεύρεση του ποδηλάτου, επομένως ούτε συγκεριμένος ‘εφευρέτης’ αυτού. Πολύ πριν την εμφάνιση κάποιας κατασκευής παρόμοιας με ένα τυπικό σύγχρονο ποδήλατο, έχει καταγραφεί ένα ποικίλο φάσμα οχημάτων που εκμεταλλεύονταν μόνο τη μυϊκή δύναμη του αναβάτη τους. Μία από τις κατασκευές αυτές, που από πολλούς θεωρείται ο πρόγονος του ποδηλάτου, ήταν η ‘draisienne’. Η draisienne κατασκευάστηκε από το Γερμανό βαρώνο Καρλ Φον Ντράις, το 1817 (η ονομασία ‘draisienne’ αποτελεί γαλλική απόδοση του ονόματος του κατασκευαστή της). Η draisienne ήταν σχεδόν εξ’ολοκλήρου κατασκευασμένη από ξύλο. Μη διαθέτοντας πετάλια, ο αναβάτης την έθετε σε κίνηση σπρώχνοντας με τα πόδια του προς τα πίσω. Η κατασκευή του Φον Ντράις έγινε γνωστή και ως hobby-horse, αντανακλώντας την πεποίθηση των οπαδών της ότι θα αντικαθιστούσε το βασικό μεταφορικό μέσο του 19ου αιώνα, το άλογο.

Το 1839, ο Σκωτσέζος σιδηρουργός Κιρκπάτρικ Μακμίλαν σχεδιάζει την ‘velocipede’. Ο Μακμίλαν βελτίωσε την κατασκευή του Φον Ντράις, εισάγοντας τη χρήση των πεταλιών, συνδεδεμένων με ράβδους με τον οπίσθιο τροχό. Με αυτό τον τρόπο, ο αναβάτης δεν ήταν πλέον αναγκασμένος να φέρνει τα πόδια του σε επαφή με το έδαφος, κάτι που περιόριζε σημαντικά την ταχύτητα του οχήματος. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1860, ο Γάλλος Πιέρ Μισώ αλλάζει το σχέδιο της velocipede, συνδέοντας τα πετάλια απευθείας με τον μπροστινό τροχό. Αργότερα, ο Μισώ θα εισάγει τη χρήση συμπαγούς καουτσούκ στους τροχούς, δείχνοντας ουσιαστικά το δρόμο προς τα γνωστά στις μέρες μας λάστιχα. Το 1870 οι Βρετανοί Τζέιμς Στάρλεϋ και Γουίλλιαμ Χίλμαν σχεδιάζουν ένα ποδήλατο με αρκετά μεγαλύτερο μπροστινό τροχό. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν την εκπληκτική, για την εποχή, ταχύτητα των 24 χλμ/ώρα. Το μοντέλο που κατασκεύασαν ονομάστηκε ‘ariel’ και ήταν το πρώτο ποδήλατο εξ’ ολοκλήρου κατασκευασμένο από μέταλλο. Βασικό μειονέκτημα του μεγέθους του μπροστινού τροχού του ariel αποτελούσε η ιδιαίτερα υψηλή θέση της σέλας που, λόγω της φτωχής κατανομής βάρους, είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της ασφάλειας του αναβάτη.

Στην Αγγλία, στα χαρακτηριστικά ποδήλατα με μεγάλο μπροστινό τροχό, αποδόθηκε η χαϊδευτική ονομασία ‘penny-farthings’. Η αιτία βρίσκεται στην παρομοίωση του μεγέθους των τροχών ενός τέτοιου ποδηλάτου με τα νομίσματα της εποχής: Ο μεγάλος μπροστινός τροχός δίπλα στον μικρό οπίσθιο, θύμιζε το μεγάλο νόμισμα του ενός penny δίπλα σε αυτό του ενός farthing. Τα επόμενα χρόνια, μια σειρά ενδιαφέρουσων ιδεών και εφευρέσεων εφαρμόζονται στο ποδήλατο, βελτιώνοντας το συνεχώς: η μετάδοση κίνησης μέσω αλυσίδας, η χρήση ταχυτήτων, τα φρένα, ο ‘κούφιος’ σκελετός, το ‘δυναμό’ και η σαμπρέλα αποτελούν τις πλέον χαρακτηριστικές αυτών των εφευρέσεων. Για παράδειγμα, μετά την εισαγωγή της αλυσίδας και των ταχυτήτων, δεν υπήρχε η ανάγκη ένα ποδήλατο να διαθέτει μεγάλου μεγέθους μπροστινό τροχό προκειμένου να κατορθώνει μεγάλες ταχύτητες. Έτσι, το 1885 είναι η χρονιά που κατασκευάζεται το μοντέλο ‘rover’, που συχνά χαρακτηρίζεται ως το πρώτο σύγχρονο ποδήλατο. Κατασκευαστής του ήταν ο Τζον Κεμπ Στάρλεϋ, ανιψιός του Τζέιμς Στάρλεϋ.

Η επιστροφή σε μικρότερου μεγέθους τροχούς βελτίωσε σημαντικά την άνεση με την οποία κανείς θα μπορούσε πλέον να κάνει ποδήλατο. Ως φυσικό επακόλουθο, τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνατο ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού για το ποδήλατο έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Με το πέρασμα στον 20ο αιώνα ένας μεγάλος αριθμός ποδηλατικών λεσχών κατακλύζει και τις δύο πλευρές του ατλαντικού ωκεανού, αντικατοπτρίζοντας την καινούργια μόδα. Παράλληλα, εμφανίζονται οι πρώτες βιομηχανίες κατασκευής ποδηλάτων. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί η βιομηχανία Raleigh, η οποία λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της έφτασε να παράγει περίπου 30.000 ποδήλατα το χρόνο. Ιδρυτής της ήταν ο Άγγλος Φρανκ Μπάουντεν. Μέσα στο πρώτο μισό τα μέσα του 20ου αιώνα, το ποδήλατο έχει γίνει το βασικό μέσο μετακίνησης για εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη. Ιδιαίτερα βοηθητική προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η επαφή πολλών υπανάπτυκτων χωρών με τις ευρωπαϊκές χώρες, λόγω της αποικιοκρατίας. Από την άλλη πλευρά βέβαια, η ανάπτυξη των μηχανοκίνητων μέσων μεταφοράς είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί αρκετά το ενδιαφέρον για το ποδήλατο σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, η Δανία και η Ολλανδία, στις οποίες η χρήση του ποδηλάτου διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα.

Στην Ελλάδα το πρώτο ποδήλατο ήρθε το 1885, ενώ το 1890, τη χρονιά ίδρυσης της Διεθνούς Ποδηλατικής Ομοσπονδίας, έγιναν οι πρώτοι ποδηλατικοί αγώνες. Το πρώτο ποδηλατοδρόμιο της χώρας κατασκευάζεται στην Αθήνα για τις ανάγκες των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, Πρόκειται για το μετέπειτα ποδοσφαιρικό Γήπεδο Καραϊσκάκη. Στους Αγώνες του 1896 οι ποδηλάτες Κωνσταντινίδης και Παρασκευόπουλος αναδεικνύονται Ολυμπιονίκες στα δύο αγωνίσματα ποδηλασίας (85 και 320 χιλιόμετρα αντίστοιχα). Στην Ελλάδα το πρώτο ελληνικό ποδήλατο με χειροποίητο σκελετό κατασκευάστηκε από την Rbikes (HERMES) στο Ναύπλιο. Yπάρχουν διαφορες βιομηχανίες κατασκευής ποδηλατων, εκ τον οποιον η Ideal Bikes είναι η μεγαλύτερη.

Ποδήλατο και φυσική

Το ποδήλατο αποτελεί ένα καλό εργαλείο, προκειμένου να αναδειχθούν ορισμένες αρχές της φυσικής. Με αφορμή, για παράδειγμα, τις εικόνες παλαιοτέρων ποδηλάτων με ιδιαίτερα μεγάλους τροχούς θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς με ποιό τρόπο επηρεάζει τη λειτουργία του ποδηλάτου το μέγεθος των τροχών του.

Σύμφωνα με τη φυσική, η κίνηση που εκτελεί ένας τροχός που κυλά είναι σύνθετη: αποτελεί το συνδυασμό μεταφορικής κίνησης και στροφικής κίνησης. Η ταχύτητα του ποδηλάτου μπορεί να μελετηθεί με τη χρήση του κέντρου μάζας του τροχού, το οποίο αποδεικνύεται πως βρίσκεται στο κέντρο του τροχού. Η ταχύτητα του κέντρου μάζας του τροχού αποδεικνύεται πως είναι ευθύγραμμη ομαλή με ταχύτητα u=ωR, όπου ω η γωνιακή συχνότητα περιστροφής του τροχού και R η ακτίνα του.

Με άλλα λόγια, υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί να αυξηθεί η ταχύτητα ενός ποδηλάτου: είτε αυξάνοντας τη γωνιακή συχνότητα (ω) των τροχών (κάνοντας δηλαδή γρηγορότερα πετάλι), είτε αυξάνοντας την ακτίνα τους (R). Ο λόγος για τον οποίο τα σύγχρονα ποδήλατα δεν έχουν τόσο μεγάλους τροχούς, είναι η επινόηση του συστήματος ταχυτήτων, με τη βοήθεια του οποίου μπορούν εύκολα να επιτευχθούν αυξημένες τιμές γωνιακής συχνότητας (ω).

Το ποδήλατο στην πόλη

Οπαδός της χρήσης του ποδηλάτου στην πόλη (από ποδηλατική πορεία που πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβρη του 2005 στην Αθήνα)

Σε αρκετές πόλεις του πλανήτη προωθείται η χρήση του ποδηλάτου ως βασικού μέσου μετακίνησης. Στον ευρωπαϊκό χώρο, χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν το Άμστερνταμ, η Κοπεγχάγη και η Βαρκελώνη. Βασικές ενδείξεις διευκόλυνσης της χρήσης του ποδηλάτου είναι η δημιουργία δικτύου λωρίδων κυκλοφορίας και θέσεων στάθμευσης για τα ποδήλατα.

Οι οπαδοί του ποδηλάτου θεωρούν ότι το ποδήλατο μπορεί να αποτελέσει τη λύση στα έντονα προβλήματα συγκοινωνίας που χαρακτηρίζουν τις περισσότερες μεγαλουπόλεις. Κεντρικά επιχειρήματά τους αποτελούν το γεγονός ότι το ποδήλατο δεν αντιμετωπίζει προβλήματα κυκλοφοριακής συμφόρησης, απαιτεί μηδαμινό χώρο στάθμευσης, έχει τη δυνατότητα να μετακινείται και εκτός οδικού δικτύου, ενώ παράλληλα δε μολύνει το περιβάλλον με κανένα τρόπο (καυσαέρια, ηχορρύπανση).

Τύποι ποδηλάτων

• Το αγωνιστικό ποδήλατο
• Το ποδήλατο πόλης
• Το ποδήλατο βουνού (MTB,DH, 4X, Marathon, Slopstyle, Freeride, )
• Το ποδήλατο BMX (πρόκειται για συντομογραφία του αγγλικού όρου 'bicycle motocross')
• Το ποδήλατο ταξιδιού
• To ποδήλατο τουρισμού μακρινών αποστάσεων
• Το αναδιπλούμενο (σπαστό) ποδήλατο πόλης